Hep aynı şeyleri konuşuyoruz, söylüyoruz, tekrarlıyoruz. Değişmiyor/uz.
Niye yaşıyoruz ki hala?
Niye buradayız?
Diyorum...Bazen..
— ALYAZMALI (@_DeepBluee) 17 Haziran 2014
Yasakların en tatlı olduğu zaman, çocukluk yıllarıdır...
— Özgür Göksu (@_OzgurGoksu_) 17 Haziran 2014
Yani diyor ki; yine tatlıdır, ama bu sefer sonuçları içine oturur...
— Özgür Göksu (@_OzgurGoksu_) 17 Haziran 2014
Çoğumuzun kendini kandırma, avutma ihtiyacı vardır..
— ヽ｀MEVSİM ｀ヽ｀☂、、 (@HerMevsim) 17 Haziran 2014
Buna psikolojide ego savunma mekanizmaları denir, 'acı'nın olumsuz etkilerini uyuşturmakta kullanırız.
Bunları abartmadan, yaşama biçimi haline getirmeden kullanmanın uzun vadede bireye bir yararı olmasa da topluma katkısı büyüktür. Topluma uyum için gerekli bu mekanizmalar bireyin mutluluğu için yeterli değildir. Kökten çözüm acıda olsa gerçeklerle yüzleşmekten geçer.
Acılarla, sadece yüzleşebilenler baş edebilir.
İnan hiçbir yere gitmek istemiyorum. Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Yazılarla özgürüm yeterince ve müzikle uyuyorum her gece.
— AYnurkız (@aynurkiz) 13 Haziran 2014
'Nasıl hükmederim..' hesapları yaparken kendini yönetmeyi unutursun.
— DeliMiDeli (@Mi_DeliMiDeli) 17 Haziran 2014
Duygular, seslendirilmemiş düşüncelerdir
Seslendirildiğinde, biçim değiştirir ikinci düşüncemiz olurlar.
Duygularımız asıl düşüncelerimizdir
— DeliMiDeli (@Mi_DeliMiDeli) 16 Haziran 2014
İnsanlara olmadığınız biri gibi davranmak belki onaylamanızı kolaylaştırabilir.. ancak, kabul gören siz değilsiniz.
— SevdamBüyürDirenince (@YasamOyunu) 14 Haziran 2014